اثر تنش رطوبتی بر عملکرد ماده خشک و میزان اسانس جمعیت های مختلف گیاه دارویی انیسون (pimpinella anisum l.)

در این تحقیق اثر تنش رطوبتی بر عملکرد و میزان اسانس جمعیت های مختلف گیاه دارویی انیسون در سال 1390 در موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور بررسی گردید. این آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار اجرا گردید. سه توده محلی انیسون (توده محلی سبزوار، کرمان و جیرفت) به عنوان عامل اصلی و تنش رطوبتی به عنوان عامل فرعی در 4 سطح تنش رطوبتی (10، 30، 50 و 70 درصد تخلیه رطوبت) در نظر گرفته شد. اثر متقابل تیمارها بر اسانس ساقه در سطح 1% و بر وزن خشک ساقه، عملکرد ماده خشک و عملکرد اسانس ساقه در سطح 5% معنی دار بود. مقایسه میانگین اثرات متقابل نشان داد که، بیشترین میزان وزن خشک ریشه، وزن خشک ساقه و عملکرد ماده خشک به ترتیب 120، 712 و 1100 کیلوگرم بر هکتار مربوط به توده کرمان در 10درصد تخلیه رطوبت بود همچنین بیشترین میزان اسانس ساقه (89/0 درصد)و اسانس برگ (63/0 درصد) مربوط به توده کرمان در 70 درصد تخلیه رطوبت بود. توده جیرفت نسبت به توده کرمان و سبزوار برتری داشت زیرا در شرایط تنش رطوبتی پایداری بیشتری از خود نشان داد و متحمل تر به خشکی بود. سطح 10 درصد تخلیه رطوبت بهترین سطح آبیاری برای تولید بیشترین ماده خشک تولیدی بود. افزایش آبیاری باعث کاهش درصد اسانس شد در صورتی که عملکرد اسانس را افزایش داد. سطح 10 درصد تخلیه رطوبت بهترین سطح رطوبت برای تولید بیشترین ماده مؤثره بود.